Ας τρέμουν οι δυνάστες το μήνυμα του 1821!

του Δημήτρη Πατέλη

«Φωνή της Πάρου» 2021.3.25

Τα 200 χρόνια από το 1821 έγιναν αφορμή για επετειακές μεγαλόστομες κοινοτοπίες. Με λόγια επίσημα, αόριστα, τετριμμένα στην κενότητά τους, που τραμπαλίζονται ανάμεσα στο πνεύμα της πατριδοκαπηλίας, του εθνικισμού ή/και του κοσμοπολιτισμού, της επίκλησης των «ευρωπαϊκών ιδεωδών», κόβουν και ράβουν στα μέτρα τους κάθε αναφορά στην πραγματική ιστορία, για να εξυπηρετήσουν ιδιοτελείς σκοπούς.

Μάλιστα, έχουν θεσπίσει επί τούτου και κοτζάμ Επιτροπή «Ελλάδα 2021», επικεφαλής της οποίας έχει τεθεί επιφανής εκπρόσωπος του εφοπλιστικού κεφαλαίου, ώστε να δοθεί το δέον ταξικό στίγμα στις επετειακές εκδηλώσεις, χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση... Στο επίσημο αφήγημα, εάν δεν παρακάμπτεται παντελώς το μεγάλο 1821, παρουσιάζεται απονευρωμένο από το ζωογόνο του περιεχόμενο, σαν να ήταν ένα μυστήριο μονόπρακτο, όπου οι προγονοί μας -αιφνίδια και σε πνεύμα ομοψυχίας- αποφάσισαν να στήσουν ένα κράτος, η ένδοξη πορεία του οποίου ως «πεπρωμένο της φυλής», οδήγησε με την αρωγή των Μεγάλων Δυνάμεων-«στρατηγικών συμμάχων» μας στη σημερινή «υπέρκομψη κατάσταση», για την οποία οφείλουμε όλοι «να είμαστε υπερήφανοι»! Αυτό λοιπόν το γελοίο επίσημο «περιεχόμενο», ταριχευμένο, σε συσκευασία «λαμπρών κοσμικών γεγονότων», συλλεκτικών νομισμάτων και κακόγουστων εμπορευμάτων μόδας λανσάρεται ανενδοίαστα από το καθεστώς...

Γιατί λοιπόν τρέμουν οποιαδήποτε αληθή-επιστημονική αναφορά στη μεγαλειώδη αυτή εθνικοαπελευθερωτική και κοινωνική επανάσταση; Μα ακριβώς διότι ήταν αυθεντική επανάσταση! Η επανάσταση δεν είναι κοσμικό γεγονός ούτε και εικόνα στις ειδήσεις. Είναι εκείνο το ορμητικό ξέσπασμα της λαϊκής οργής και αγανάκτησης, όταν κάποια στιγμή ξεχειλίζει η μακροχρόνια πολλαπλή εκμετάλλευση και καταπίεση, εθνική και ταξική, που κινεί τον τροχό της ιστορίας από το βάλτο της σήψης και της καταστροφής στη δημιουργική πρόοδο του ανθρωπισμού. Ο μέγας επαναστάτης και διαφωτιστής, πρόδρομος και μάρτυρας του αγώνα Ρήγας Φεραίος, διατύπωσε απαράμιλλα αυτό το ξεχείλισμα της λαϊκής οργής και επαναστατικής δημιουργικότητας:

«Όταν η διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονα του, το να κάμη τότε ο λαός, ή κάθε μέρος του λαού, επανάστασιν, ν’ αρπάξη τα άρματα και να τιμωρήση του τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν απ' όλα τα δίκαια του και το πλέον απαραίτητον απ’ όλα τα χρέη του!».

Τότε είναι που ο λαός, παρά τα κελεύσματα του κάθε ντόπιου και ξένου δυνάστη, αρνείται να συμβιβαστεί:

«Βασίλη, κάτσε φρόνιμα, να γένεις νοικοκύρης,

για ν’ αποχτήσεις πρόβατα, ζευγάρια κι αγελάδες,

χωριά κι αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν.

– Μάνα μου εγώ δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης,

να κάμω αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν,

και να ‘μαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι στους γερόντους.

Φέρε μου τ’ αλαφρό σπαθί και το βαρύ τουφέκι,

να πεταχτώ σαν το πουλί ψηλά στα κορφοβούνια,

να πάρω δίπλα τα βουνά, να περπατήσω λόγγους,

να βρω λημέρια των κλεφτών, γιατάκια καπετάνων

και να σουρίξω κλέφτικα, να σμίξω τους συντρόφους,

που πολεμούν με την Τουρκιά και με τους Αρβανίτες».

Αυτό το εγερτήριο διαχρονικό μήνυμα είναι που τρέμουν οι απανταχού δυνάστες!

Δημήτρης Πατέλης

Αναπληρωτής καθηγητή φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης

 

Η Ελλάδα - στόχος απαντητικών πληγμάτων και λόγω του πολέμου κατά της Συρίας.

του Δημήτρη Πατέλη

«Φωνή της Πάρου» 2021.3.20

 Ακριβώς πριν από 10 χρόνια, τον Μάρτιο του 2011, με την διαβόητη «αραβική άνοιξη», ξέσπασε ο πόλεμος στη Συρία. «Τι μας νοιάζει εμάς; Είναι μακριά!» θα αντιτείνει ο «φιλήσυχος» συμπολίτης. Πόσο μακριά είναι τα 100 χιλιόμετρα απ’ την Κύπρο; Οι χιλιάδες ξεσπιτωμένοι πρόσφυγες; Οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα από τις οποίες εφορμούν οι «σύμμαχοι» για τις εκεί επιχειρήσεις τους; Οι Έλληνες στρατιωτικοί που συμμετέχουν επιχειρησιακά σε όλα αυτά;  

    Και όμως, χαρμόσυνος πυρετός επικρατούσε τότε: οι φονιάδες του ισλαμοφασιστικού «Ισλαμικού κράτους», που εξέθρεψαν, εξόπλισαν, εκπαίδευσαν και χρηματοδοτούν αφειδώς ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ, βαφτίστηκαν «μαχητές της ελευθερίας» και αξιοποιήθηκαν για την εξόντωση του «αιμοσταγούς δικτάτορα Άσαντ» και την αλλαγή καθεστώτος μιας κυρίαρχης χώρας, η ηγεσία της οποίας δεν ήταν τόσο υπάκουη όσο θα ήθελαν οι ιθύνοντες του Ευρωατλαντικού άξονα. Η πρεσβεία της Συρίας στην Αθήνα παραμένει έκτοτε κλειστή (πράξη πολέμου), ενώ η Ελλάδα στηρίζει τις κυρώσεις της Ε.Ε. και των Η.Π.Α. κατά του λαού και της χώρας. Οι κυβερνήσεις -με τη δική μας αδιαφορία-ανοχή- έχουν σύρει την χώρα στην εισβολή και κατοχή αυτής της χώρας, πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά-επιχειρησιακά (ως μέλος ΕΕ-ΝΑΤΟ και ως στρατηγικό σύμμαχο του Ισραήλ), γεγονός που μας καθιστά στόχο σε απαντητικά πλήγματα.  

    Οι νεκροί εκεί ανέρχονται σε 600.000, οι πρόσφυγες και οι εκτοπισμένοι σε 12.090.000. Οι υποδομές, και οι κτιριακές εγκαταστάσεις στο μεγαλύτερο μέρος τους έχουν καταστραφεί. Εκεί επιχειρούν επισήμως ένοπλες δυνάμεις από Ρωσία και Ιράν (προσκεκλημένες από τις επίσημες αρχές) και ως εισβολείς: ΗΠΑ, Η.Β., Τουρκία, και άλλες 80 χώρες! Πόσο «τοπική» είναι αυτή η σύρραξη; 

   Ο Ευρωατλαντικός άξονας βαθμηδόν εκτοπίζεται από τις αναδυόμενες δυνάμεις και τον πόλο που αυτές σχηματίζουν με επικεφαλής την Λ.Δ. Κίνας, γεγονός που τον καθιστά άκρως επιθετικό. Η αναδιανομή ισχύος και επικράτειας εκφράζεται με γεωπολιτικές αξιώσεις και διεκδικήσεις. Εξ ου τα πλήγματα στα «τόξα» που διατρέχουν την Ευρασία και η σπουδή για πολεμική περικύκλωση των βασικών δυνάμεων του άλλου πόλου (πρωτίστως Ρωσίας-Κίνας). Αφγανιστάν, Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Σομαλία, Οσετία, Γεωργία, «αραβικές ανοίξεις», Λιβύη, Συρία, Υεμένη, Ουκρανία κ.λπ. είναι σταθμοί και κρίκοι στην κλιμάκωση του εν εξελίξει Γ' Παγκόσμιου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου. Το ένοπλο πραξικόπημα (21-22.2.2014), που διοργανώθηκε με μεθοδικό τρόπο με την πλήρη κάλυψη Ευρωατλαντικού άξονα της χούντας του Κιέβου, όπως και η ο πόλεμος στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ του Καυκάσου, σηματοδότησε σαφώς τη μετάθεση του πεδίου μάχης του εν εξελίξει πολέμου εκ νέου στην Ευρώπη και στην καρδιά του τέως σοβιετικού χώρου. Όλα αυτά συνιστούν επιθετικές πολεμικές πράξεις και προληπτικά πλήγματα κατά όσων αμφισβητούν τη μονοκρατορία του Ευρωατλαντικού άξονα και των επικείμενων απελευθερωτικών-επαναστατικών κινημάτων.  

   Η πανδημία του Covid-19, ως εκδοχή αναγκαίας για την δομική κρίση καταστροφής/απαξίωσης κεφαλαίων και ανθρώπων, μόνο προσωρινή ανάσχεση στην πλήρη κλιμάκωση του πολέμου μπορεί να επιφέρει. Ο φονικός μηχανισμός έχει δρομολογηθεί σταθερά...

Δημήτρης Πατέλης

Αναπληρωτής καθηγητή φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης

Πατέλης Δημήτρης: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, επανάσταση, μεταρρύθμιση & ιμπεριαλισμός. 2021.3.12

 

Αυτοί που κάνουν το άδικο ράβδο καταστολής, το δίκιο θα πληρώσουν της λαϊκής οργής...

του Δημήτρη Πατέλη

«Φωνή της Πάρου» 2021.3.12

Το όργιο αστυνομικής καταστολής (7.3.21) με πρόσχημα τα μέτρα κατά της πανδημίας στη Ν. Σμύρνη έχει κάνει τον γύρο του κόσμου.

Εικόνες μαζικής κρατικής τρομοκρατίας, αντίστοιχες αυταρχικών καθεστώτων όπως της γείτονος Τουρκίας. Αυτόπτες μάρτυρες μαγνητοσκόπησαν με τα κινητά τους τηλέφωνα την απρόκλητη και βάναυση βία των αστυνομικών οργάνων σε αθώους και αμέριμνους πολίτες, σε οικογένειες με παιδιά και στη συνέχεια διακίνησαν αυτά τα υλικά στο διαδίκτυο.

Ποια ήταν η επίσημη αντίδραση της αστυνομίας; Σε ανακοίνωσή της αναφέρει μεταξύ άλλων «...Ομάδα ΔΙ.ΑΣ. μετέβη στην Πλατεία… προκειμένου να διενεργήσει ελέγχους… Κατά τη διάρκεια των ελέγχων η ομάδα των αστυνομικών δέχθηκε απρόκλητα επίθεση από ομάδα 30 περίπου ατόμων με αποτέλεσμα τον τραυματισμό δύο αστυνομικών. Στη συνέχεια οι αστυνομικές δυνάμεις που έσπευσαν στο σημείο προσήγαγαν 11 άτομα από την ομάδα που επιτέθηκε στους αστυνομικούς... Σχετικά με βίντεο που έχουν αναρτηθεί σε διάφορες ιστοσελίδες και εμφανίζουν αστυνομικούς να συμπλέκονται με πολίτες έχει διαταχθεί Διοικητική Έρευνα».

Όλοι γνωρίζουν πλέον ότι Διοικητική Έρευνα=συγκάλυψη. Όταν οι επίσημες αρχές, για να δικαιώσουν την αυθαιρεσία τους προβαίνουν σε θρασύτατη απάτη, μπορούν να αξιώνουν εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς και στα πρόσωπα-όργανα που τους υπηρετούν; Θα ήταν αφελές να πιστεύει κανείς ότι τα όργανα έδρασαν χωρίς άνωθεν εντολές.

Τη σκυτάλη έλαβαν τα καλοπληρωμένα και πλήρως ελεγχόμενα από το καθεστώς κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Χειραγώγησης, κρατικά και ιδιωτικά, αναμασώντας το περιεχόμενο της ανακοίνωσης-απάτης της αστυνομίας... Μόνο μετά τη δημόσια κατακραυγή από το διαδίκτυο άρχισαν να προβάλλουν δειλά και «την άλλη άποψη»... Άλλο ένα πλήγμα στο κύρος και την αξιοπιστία της δημοσιογραφίας, η οποία ως θεσμός όλο και πιο πολύ ταυτίζεται με τα επίσημα όργανα καταστολής και καταβαραθρώνεται.

Είναι η πρώτη φορά που η βάναυση βία του καθεστωτικού μηχανισμού καταστολής συνοδεύεται από χονδροειδή απάτη; Όχι βέβαια. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, έγινε πιο καταφανής η αστυνομική/κυβερνητική σκευωρία. Στις περισσότερες περιπτώσεις καταστολής εργαζομένων, απεργών, διαδηλωτών κλπ το ίδιο επαναλαμβανόμενο προπαγανδιστικό σχήμα έχει εδραιώσει μια λανθάνουσα αυταπάτη στο «φιλήσυχο» κοινό της «σιωπηράς πλειοψηφίας»: «για να πάνε εκεί οργανωμένα, κάπου θα φταίνε και αυτοί» ή «τι μας νοιάζει εμάς, αυτοί μπορεί να πήγαιναν γυρεύοντας»... Τώρα, αντικείμενο σαδιστικής μανίας των κατασταλτικών οργάνων έγιναν φιλήσυχοι περίοικοι, οικογένειες, που βγήκαν για περίπατο στη διπλανή πλατεία. Έγινε καταφανές ότι ο καθ’ ένας και η κάθε μία μπορεί να βρεθεί ανά πάσα στιγμή με βαριές σωματικές βλάβες και στο κρατητήριο.

Η πολιτική εξουσία ασκείται πάντα μέσω ενός συνδυασμού ήπιων και βίαιων χειρισμών, συναίνεσης και καταστολής. Η υπέρμετρη, κλιμακούμενη και συστηματική προσφυγή ενός καθεστώτος στην καταστολή δε συνιστά εκδήλωση δύναμης, ισχύος, αλλά, τουναντίον: ανασφάλειας, αδυναμίας, όλο και πιο σημαντικής απώλειας εμπιστοσύνης, στήριξης, συναίνεσης ή και ανοχής. Η υπερδιόγκωση του κρατικού μονοπωλίου της βίας συνιστά άδικη δράση, η οποία συνεπιφέρει οπωσδήποτε αντίδραση για το δίκιο του λαού.

Δημήτρης Πατέλης

Αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης

 

Δόλια μεθόδευση θανάτου από τους «άριστους» της συμφοράς...

του Δημήτρη Πατέλη

«Φωνή της Πάρου» 2021.3.7

Και μόνο στο άκουσμα ρήσεων του τύπου: «Η Δημοκρατία δεν είναι εκδικητική» ενώ «στη συνείδηση του ελληνικού λαού έχει ωριμάσει η άποψη της επιείκειας», η απάντηση της κυβέρνησης των «άριστων» είναι προδεδομένη: «Η δημοκρατία δεν εκβιάζεται και δεν διαπραγματεύεται με τρομοκράτες», δήλωσε ο αναπληρωτής Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Ν.Δ. Θ. Πλεύρης, της γνωστής χουντικής οικογενείας.

Ωστόσο, οι παραπάνω ρήσεις διατυπώθηκαν στις 13/5/1996 στη Βουλή αναφορικά με νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, όταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, και το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά, δεν ζητούσαν κάποια μεταγωγή, αλλά την αποφυλάκιση των Χουντικών πραξικοπηματιών, των αποδεδειγμένα πρακτόρων ξένων υπηρεσιών, πρώην ταγματασφαλιτών, συνεργατών των ναζί κατακτητών και στη συνέχεια οργάνων της CIA των ΗΠΑ, που κατέλυσαν την όποια έννομη τάξη σε ολόκληρη την χώρα επί 7 έτη. Επίορκων εγκληματιών αξιωματικών που ενέχονταν σε μαζικές διώξεις, φυλακίσεις, εξορίες, φόνους, αλλά και για την μεθόδευση του πραξικοπήματος στην Κύπρο, που οδήγησε στην εισβολή και κατοχή του Βορείου μέρους της μεγαλονήσου από την «σύμμαχο» στο ΝΑΤΟ Τουρκία...

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Δ. Κουφοντίνας βρίσκεται στην 53η ημέρα απεργίας πείνας και στην 7η ημέρα απεργίας δίψας, αιτούμενος μεταγωγή του στον Κορυδαλλό. Η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά αυτό το δικαίωμά του, κατ' εφαρμογή φωτογραφικής διάταξης που ψήφισε, επιλέγοντας ανοιχτή σύγκρουση με το περί δικαίου αίσθημα του λαού, παραβιάζοντας κάθε έννοια ισονομίας και κράτους δικαίου, ενώ φορείς, συλλογικότητες, κόμματα, νομικοί, δικαστικοί, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών και χιλιάδες πολίτες εκφράζουν τη συμπαράστασή τους στο αίτημα του απεργού.

Η κυβέρνηση προβαίνει σε θρασύτατες στρεψοδικίες για να δικαιολογήσει την αυταρχική εμμονή της, αλλά και για να κατασυκοφαντήσει όσους την επικρίνουν: προσπαθεί να παρουσιάσει τους επικριτές της ως δήθεν «οπαδούς και συνοδοιπόρους της τρομοκρατίας και του εγκλήματος» και τον κρατούμενο ως άτομο που ενώ «δεν έχει ασκήσει τις νόμιμες διαδικασίες για την μεταφορά του στον Κορυδαλλό», ως παράφρων «ο ίδιος διαλέγει την αυτοχειρία»! Δεν υπάρχει εχέφρον άνθρωπος που συγχέει τις ενέργειες του απεργού, για τις οποίες άλλωστε εκτίει ισόβια ποινή, με τα θεσμικά κατοχυρωμένα δικαιώματα που οφείλουν να ισχύουν ως κανόνες απαρέγκλιτοι για κάθε κρατούμενο.

Κατά τα φαινόμενα, η κυβέρνηση επιλέγει να έχει τον πρώτο νεκρό κρατούμενο απεργό πείνας στην Ευρώπη, μετά τον θρυλικό μάρτυρα των αγωνιζόμενων για την επανένωση της πατρίδας τους Ιρλανδών Μπόμπι Σαντς, που αφέθηκε να λιμοκτονήσει από τη νεοφιλελεύθερη Μ. Θάτσερ στην 66η ημέρα της απεργίας πείνας (5/5/1981).

Αυτή η εγκληματική στην αυταρχική ιδιοτέλειά της εμμονή-εκδικητικότητα, αποσκοπεί στην κλιμάκωση της φασιστικής κοπής πειθάρχησης-κατατρομοκράτησης του λαού, αλλά και στην ηρωοποίηση του απεργού-μάρτυρα, ώστε στη συνέχει να προκύψουν μαζικές ταραχές σε αυθόρμητη-αδιαμεσολάβητη και ανοργάνωτη βάση και άγρια καταστολή. Πρόκειται για δόλια χειραγωγική μεθόδευση-προληπτικό πλήγμα, ώστε στο εξής κάθε επερχόμενο κίνημα να παρουσιάζεται ως δήθεν ταυτιζόμενο με την τρομοκρατία και να πατάσσεται εν τη γενέσει! Δε θα περάσει!

Δημήτρης Πατέλης 

Αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης