Ο αντικομουνισμός του βαθέως κράτους δεν θα περάσει!
Κάτω τα χέρια από τον Νίκο Μπογιόπουλο!
του Δημήτρη Πατέλη
Αν. καθηγητή Φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης,
μέλους της Διεθνούς Σχολής «Η Λογική της Ιστορίας»,
του «Ομίλου Επαναστατικής Θεωρίας»,
του Γ.Σ. του Επιστημονικού Συλλόγου
«Εμείς που σπουδάσαμε στο σοσιαλισμό».
21 Οκτωβρίου 2021, εκδικάζεται η
κατάπτυστη αγωγή της Ένωσης Απόστρατων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) κατά του
κομμουνιστή δημοσιογράφου, ερευνητή και συγγραφέα Νίκου Μπογιόπουλου. Η εν λόγω
Ένωση αξιώνει την καταβολή 70.000 ευρώ για «ηθική βλάβη» και τη φυλάκισή του
για 6 μήνες «ως μέσον εκτελέσεως της απόφασης που θα εκδοθεί»!
Η αγωγή αφορά όσα ανέφερε ο Ν.
Μπογιόπουλος σε ραδιοφωνική του εκπομπή και στο άρθρο του
«Οι
"κομμουνιστοσυμμορίτες", οι κατσαπλιάδες του Βαν Φλιτ και τα τσιράκια
του Πάιατ», με
αφορμή τις αντικομμουνιστικές εκδηλώσεις της ΕΑΑΣ στον Γράμμο και στο Βίτσι για
τους πεσόντες «κατά τις επιχειρήσεις 1946 - 1949 κατά των
κομμουνιστοσυμμοριτών».
Η ίδια η
ΕΑΑΣ σε Δελτίου
Τύπου από 7.7.2021
αναφέρει: «Η Ε.Α.Α.Σ., τη Δευτέρα 22 Μαρτίου 2021, κοινοποίησε στον ραδιοφωνικό
σταθμό REAL FM 97,8 και στον δημοσιογράφο Νίκο Μπογιόπουλο, εξώδικο δήλωση.
Το αίτιο της προαναφερθείσας
ενέργειας της Ε.Α.Α.Σ., είναι η κατασυκοφάντηση της Ενώσεώς μας από τον
δημοσιογράφο Ν. Μπογιόπουλο, σε εκπομπή του στον ραδιοφωνικό σταθμό REAL FM
97,8 την Παρασκευή 5 Μαρτίου 2021.
Εκεί, ενώπιον μεγάλου αριθμού
ακροατών της ραδιοφωνικής του εκπομπής του Σταθμού Real Fm, ο κ. Μπογιόπουλος
χαρακτήρισε
τα μέλη της Ε.Α.Α.Σ. με ιδιάζουσα χυδαιότητα και ψευδολογία, αποκαλώντας μας
«αλήτες απόστρατοι της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών», αποδίδοντάς μας ψευδείς
και ανυπόστατες ενέργειες.
Επειδή ο κ. Μπογιόπουλος δεν
ανασκεύασε τις απαράδεκτες δηλώσεις του ούτε μετά την κοινοποίηση σε αυτόν και
στον Real Fm του εξωδίκου, η Ε.Α.Α.Σ. υπέβαλε αγωγή αστικής αποζημιώσεως σε
βάρος εκείνου και του ραδιοφωνικού σταθμού από τον οποίο μετεδόθη η επίμαχη
εκπομπή.
Η δικαίωση των κατασυκοφαντηθέντων
από τον κ. Μπογιόπουλο μελών μας αποτελεί πλέον υπόθεση της Ελληνικής
Δικαιοσύνης την οποία και εμπιστευόμαστε».
Δεν μας διευκρινίζουν οι αξιότιμοι
κκ της ΕΑΑΣ τι ακριβώς συνιστά κατασυκοφάντηση; Η ίδια η διοργάνωση εκ μέρους
τους αντικομμουνιστικών τελετουργιών-εκδηλώσεων μίσους; Η ατόφια αναπαραγωγή
της συνακόλουθης αντικομμουνιστικής ορολογίας; Ο συγχρωτισμός τους με
εκπροσώπους από όλες τις συνιστώσες της φασιστικής, φασίζουσας, ναζιστικής
κ.λπ. ακροδεξιάς, της εγκληματικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή» συμπεριλαμβανομένης;
Ή μήπως η ίδια η αναφορά στα παραπάνω πλήρως τεκμηριωμένα γεγονότα;
Ποια είναι όμως η ΕΑΑΣ; Η ΕΑΑΣ
ιδρύθηκε επί δικτατορίας Ι. Μεταξά ως «Ένωσις Ελλήνων Αποστράτων Αξιωματικών»
(ΕΕΑΑ), αναδιαρθρώθηκε επί χούντας, ενώ από το 1975 συνιστά Νομικό Πρόσωπο
Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.), ευθέως υπαγόμενο στο υπουργείο Άμυνας δια του
Γενικού Επιτελείου Στρατού. Πρόκειται καταφανώς για ένα φορέα ο οποίος
ενσαρκώνει και εκφράζει το βαθύ κράτος με όλες τις ιστορικές ιδιομορφίες του
από τον μεσοπόλεμο μέχρι σήμερα.
Σταθμοί αυτής της ιστορίας είναι η
φασιστικής κοπής μεταξική δικτατορία, η «ένδοξη» παράδοση των εγκληματιών
συνεργατών του ναζισμού, σημαντικής μερίδας του δωσιλογισμού επί τριπλής
κατοχής της χώρας, η ταχεία αθώωση των δωσιλόγων, προς «επαναστρατολόγηση» και
αξιοποίησή τους από τους νέους εισβολείς Βρετανούς «συμμάχους» και την υπό
αυτούς εγκάθετη κυβέρνηση της ντόπιας άρχουσας τάξης για την κατάπνιξη του επαναστατικού
αγώνα σε δύο φάσεις:
1. τον Δεκέμβριο του 1944
(πέντε μήνες προ της συντριβής του Αντι-κομιντέρν άξονα από τον Κόκκινο
Στρατό), κατά του βασικού κορμού του αντιφασιστικού εθνικοαπελευθερωτικού
αγώνα του λαού μας, του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που συγκροτήθηκε με τον πρωτοπόρο ρόλο των κομμουνιστών
και
2. 1946-1949, κατά του
Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, κατά την φάση της -αναγκαστικής για την
σωτηρία από τις φρικαλεότητες της καθεστωτικής «λευκής τρομοκρατίας» του
αστικού κράτους-παρακράτους- ένοπλης εξέγερσης και του αγώνα κατά της
ξένης επέμβασης των νέων εισβολέων ιμπεριαλιστών (αρχικά του Ηνωμένου Βασιλείου
με τον αποικιοκρατικό στρατό του και στη συνέχεια των ΗΠΑ).
Μιας
φάσης με πιο άμεσο ταξικό περιεχόμενο και τους σκοπούς του Κομμουνιστικού
Κόμματος Ελλάδας, σε ένα μοναδικού ηρωισμού ταξικό πόλεμο πολιτών (Civil War),
ο οποίος είθισται να αποκαλείται με τον ατυχή και ανακριβή όρο «Εμφύλιος
Πόλεμος».
Έτσι, αυτό το βαθύ κράτος
με τις ένοπλες δυνάμεις του, τα σώματα ασφαλείας, τις μυστικές & φανερές
υπηρεσίες και τους θεσμούς του διαποτισμένους με τις «καλύτερες παραδόσεις» του
αντικομμουνισμού, σε μια «σύνθεση» της κατοχικής φασιστικής-ναζιστικής εκδοχής
του και της ψυχροπολεμικής «φιλελεύθερης» ευρωατλαντικής (σε μια σχέση
διαχρονικής συνέχειας που εκφράζεται στατιστικά και στα στελέχη του), που μέχρι
σήμερα περνιέται με περισσή πατριδοκαπηλία για «εθνικοφροσύνη», δυσκολεύεται να
κρύψει τα εγγενή χαρακτηριστικά του.
Ακριβώς με αυτό το «ιστορικό
φορτίο» και υπό την στενή καθοδήγηση των αρμοδίων μυστικών και φανερών
υπηρεσιών ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και συνολικά των ευρωατλαντικών δομών, συγκροτήθηκαν και συγκροτούνται
μέχρι σήμερα τα συνακόλουθα πλοκάμια των διακρατικών και
παρακρατικών/παραστρατιωτικών κλάδων του καθεστώτος, ενός μυστικού στρατού
υπαγόμενου σε σχέδια όπως αυτά π.χ. της Επιχείρησης «Κόκκινη προβιά» και της «Operation
Gladio».
Κατ' αρχήν, σε κάθε φάση όξυνσης
της διαπάλης, το καθεστώς (κράτος – παρακράτος και διακρατικές δομές)
αναγκαστικά καταφεύγει στον ακραίο αντικομμουνισμό.
Η ιστορικά δοκιμασμένη
συνεπέστερη μορφή αντικομμουνισμού είναι ο φασισμός. Άρα, δεν είναι δύσκολο να
βγαίνει στην επιφάνεια κατά καιρούς αυτή η «ρίζα» του καθεστώτος, ανεπίσημα ή
και επίσημα, κατ' ιδίαν ή δημόσια, ακόμα και σε ένα υποσυνείδητο επίπεδο
εξαρτημένων αντανακλαστικών των φορέων του (ιδιαίτερα κάποιας ηλικίας).
Τον πόλεμο αυτό η τάξη του
κεφαλαίου τον κέρδισε χάρη στην ξένη εισβολή-επέμβαση με τις παραπάνω δυνάμεις
που συσπείρωσε, σε μιαν άκρως δυσμενή για το επαναστατικό κίνημα της χώρας
διεθνή συγκυρία.
Οι Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκές βάσεις και ο ασφυκτικός Ευρωατλαντικός έλεγχος των
βασικών δομών και λειτουργιών της χώρας έλκουν την καταγωγή τους από αυτά τα
κληροδοτήματα.
Εξυπακούεται ότι ακριβώς λόγω των
ιστορικών συνθηκών και της κατά βάση ...τοξικής σύνθεσης των δυνάμεων του στρατοπέδου
των νικητών αυτής της σύγκρουσης (προσκυνημένων του φασιστικού άξονα και του
ευρωατλαντισμού), δεν μπορούσε και δεν μπορεί να γίνεται λόγος περί «ηθικού
πλεονεκτήματος» του καθεστώτος που επικράτησε. Εξ ου και ο -ψυχολογικά
εξηγήσιμος με όρους μηχανισμού άμυνας- βορβορώδης και άξεστος αντικομμουνισμός,
η συστηματική και καταιγιστική κατασυκοφάντηση των κομμουνιστών και του κομμουνισμού
ως υπεραναπλήρωση του ηθικού, αισθητικού, διανοητικού και εν γένει πολιτισμικού
χάσματος. Οι εμμονικές αναφορές εκπροσώπων του καθεστώτος στην «ηθική
ηγεμονία» της αριστεράς είναι δηλωτικές, αφ' ενός μεν, της ηρωικής
ανιδιοτέλειας, της αυταπάρνησης και του πολιτισμού που επέδειξαν οι κομμουνιστές
στα πεδία των άνισων μαχών και σε όλους τους αγώνες του λαού μας που πρωτοστάτησαν,
αφ' ετέρου δε, των ανυπέρβλητων ηθικών τραυμάτων και συμπλεγμάτων που μέχρι
σήμερα τύπτουν την όποια συνείδηση των νικητών...
Οι εκδηλώσεις μίσους, με την
αναπαραγωγή της αντίστοιχης χονδροειδούς ορολογίας ενέχουν χαρακτήρα
τελετουργικής εμπέδωσης, εδραίωσης και κατίσχυσης της ιστορικής μνήμης με τους
όρους των τότε νικητών.
Οι πατριδέμποροι και πατριδοκάπηλοι
αυτής της κοπής, αυτοί που μέχρι σήμερα πλασάρουν ως «εθνικοφροσύνη» και
«πατριωτισμό» ένα χυλό αστικού εθνικισμού και κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου, με
θεμελιώδες καταστατικό συστατικό την απόλυτη, άνευ όρων και ορίων δουλοπρεπή
υποταγή τους στις στρατηγικές επιλογές των ευρωατλαντικών πατρόνων τους. Αυτοί
λοιπόν, σχεδόν σύσσωμο το φάσμα των καθεστωτικών δυνάμεων, -προφανώς εξ ιδίων
κρίνοντες- έχουν το θράσος να κατηγορούν τους κομμουνιστές μέχρι σήμερα ως «ανθέλληνες»,
«απάτριδες» και «αντεθνικούς», ως «ληστές» και «κομμουνιστοσυμμορίτες»!
Η κρατική ομπρέλα και η επιτελική
εποπτεία της ΕΑΑΣ ως ΝΠΔΔ επιβεβαιώνουν τα προαναφερθέντα περί οργανικής
διασύνδεσης βαθέως κράτους, παρα- και διακρατικών, παραστρατιωτικών κ.λπ.
μορφωμάτων, καθώς και τις βαρύτατες ευθύνες του πολιτικού προσωπικού του
κεφαλαίου, της νυν κυβέρνησης και όλων των καθεστωτικών δυνάμεων, οι οποίες
ανέχονται και αναπαράγουν στον ένα ή στον άλλο βαθμό αυτόν τον αντικομμουνιστικό
βόρβορο.
Η αγωγή της ΕΑΑΣ στρέφεται τώρα εναντίον
του Ν. Μπογιόπουλου. Ωστόσο, η επιλογή της δίωξης εναντίον του εν λόγω
μάχιμου και εξαιρετικά δημοφιλούς δημοσίου προσώπου περικλείει ένα
σαφή
συμβολισμό με πολλαπλή στόχευση:
·
Συνιστά
δίωξη κατά οποιουδήποτε στο εξής θα τολμά να θέτει ορθολογικά και επιστημονικά
εν αμφιβόλω την καθεστωτική παραχάραξη της Ιστορίας και τα συνακόλουθα
«εμφυλιοπολεμικά» δόγματα/ιδεολογήματα.
·
Συνιστά
δίωξη που αποσκοπεί στην κατοχύρωση του αντικομμουνισμού ως υπεράνω κριτικής
καταστατικού συστατικού του επίσημου καθεστώτος και του δημόσιου
ιδεολογικοπολιτικού λόγου που αυτό αρθρώνει.
·
Αποσκοπεί
στην ποινικοποίηση κάθε σκέψης και δράσης που διάκειται κριτικά προς αυτό το
καθεστώς και τα ιδεολογήματά του, που αντιτίθεται στην κυριαρχία του κεφαλαίου,
της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
·
Αποσκοπεί
στην επιβολή απηνούς λογοκρισίας στον δημόσιο λόγο, στην καταστρατήγηση
κεκτημένων με αγώνες και θυσίες ατομικών, κοινωνικών, πολιτικών δημοκρατικών
ελευθεριών και δικαιωμάτων.
·
Πλήττει
ευθέως και την ελευθερία της έρευνας, της σκέψης και του δημόσιου λόγου στα
πεδία της επιστημονικής ορθολογικής έρευνας και του κριτικού αναστοχασμού της
ιστορίας, των θεσμών και της ιδεολογίας, εντός και εκτός Ερευνητικών Κέντρων
και Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων.
Η υπόθεση αυτής της δίωξης καθιστά
άκρως επίκαιρη την ιστορική κατάθεση του Κώστα Βάρναλη στη δίκη του Μενέλαου
Λουντέμη, απ' όπου παραθέτω:
«ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ...Είναι ένοχος
ο κατηγορούμενος;
ΒΑΡΝΑΛΗΣ
(Με έμφαση): Ένοχος; Όχι!
Για να ναι ένοχος ένας Συγγραφέας πρέπει
να δίνει αρνητικές απαντήσεις στις τρεις παρακάτω ερωτήσεις;
Πρώτον: Ζώντας σε μια κοινωνία
αδικίας με ποιους θα πάει; Με τους αδικητές ή με τους αδικημένους;
Δεύτερο: Αν ο Λαός πέσει στα δεσμά
της τυραννίας με ποιους θα συνταχθεί; Με τον τυραγνισμένο ή με τον τύραννο;
Και Τρίτο
και τελευταίο: Αν η Πατρίδα πάει σ΄ εθνική σκλαβιά ποιους θα βοηθήσει; Τους
κατακτητές ή τους κατακτημένους; Δηλαδή με τους κιοτήδες θα πάει ή με τα
παλικάρια;
Γνωρίζω τον κατηγορούμενο
από έφηβο. Τον γνωρίζω σαν συγγραφέα, και σαν Έλληνα. Και σας δηλώνω
κατηγορηματικά: Και στις τρεις ερωτήσεις ο κατηγορούμενος έδωσε αυτές τις
απαντήσεις. Δεν είναι ένοχος...».
Για όλους αυτούς τους λόγους, ο Ν.
Μπογιόπουλος έκανε με αξιοπρέπεια ό,τι επιτάσσει το καθήκον του, ως κομμουνιστής,
ως δημοσιογράφος, ως ερευνητής και συγγραφέας. Άρα, εν αντιθέσει προς τους
ισχυρισμούς των επικαλούμενων «λόγους πονηρίας τοῦ προφασίζεσθαι
προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις» κατηγόρους του, ο Ν. Μπογιόπουλος κατηγορηματικά
δεν ενέχεται σε τίποτα.
Επιπλέον, θεωρώ ότι στο
πρόσωπο του Νίκου Μπογιόπουλου τίθεται υπό διωγμό κάθε κριτικά σκεπτόμενος και
δρων άνθρωπος, ατομικά και συλλογικά.
Ως εκ τούτου, η δίωξη αυτή με
αφορά άμεσα και προσωπικά, ως ερευνητή της κοινωνικής θεωρίας και φιλοσοφίας
και ως πανεπιστημιακό δάσκαλο. Για αυτό δηλώνω και από εδώ την ετοιμότητα και
την προθυμία μου να καταθέσω υπέρ του στο δικαστήριο.
Ο αγώνας για την υπεράσπιση
του Νίκου Μπογιόπουλου είναι αγώνας για την υπεράσπιση των αναφαίρετων δικαιωμάτων
όλων μας!
Ο αντικομμουνισμός δεν θα
περάσει!
Κάτω τα χέρια από τον Νίκο Μπογιόπουλο!
