Τελικά ποιος φταίει για το έγκλημα στα Τέμπη και τι να κάνουμε;

 

Τελικά ποιος φταίει για το έγκλημα στα Τέμπη και τι να κάνουμε;

Το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών αποτελεί κρατική δολοφονία, με αυτουργούς την ντόπια αστική τάξη, το πολιτικό της προσωπικό και την μαφιόζικη ιδιωτική εταιρεία Hellenic Train, της οποίας ιδιοκτήτης είναι η ιταλική FS Italiane.

Άλλωστε είναι η χρηματιστική ολιγαρχία του ιμπεριαλισμού σε συνεργασία με την ντόπια άρχουσα τάξη υπό καθεστώς αποικίας χρέους και εν μέσω κλιμακούμενου Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου, που ξεκίνησε (και συνεχίζει) την υποχρηματοδότηση κομβικής σημασίας υποδομών και την συνεπακόλουθη ιδιωτικοποίησή τους με το πρόσχημα της αναποτελεσματικότητας, εκτελώντας ειλημμένες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όμως «λεφτά υπάρχουν» τόσο για την υπερχρηματοδότηση εξοπλιστικών προγραμμάτων για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, όσο και για τον εξοπλισμό των ουκρανών ναζί. Επομένως, το πρόβλημα αφορά τις επιλογές. Οι πολιτικές των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, της εισβολής των δυτικών μονοπωλίων και κατ’ επέκταση της ιδιωτικοποίησης των βασικών τομέων της εθνικής οικονομίας, που κατέστρεψε τις υποδομές στις οποίες εφαρμόστηκε. Στην περίπτωση του ΟΣΕ με τον κατακερματισμό του σιδηροδρομικού δικτύου, οι ιδιώτες πήραν τα κερδοφόρα φιλέτα και στους φορολογούμενους έμεινε το κόστος των υποδομών, ενώ οι ανάγκες ασφαλείας του λαού δεν μπαίνουν ούτε καν σε δεύτερη μοίρα.

Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνήσεις προχώρησαν στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου σε ντόπια και ξένα συμφέροντα. Αλλά και το «αριστερό» ΜΕΡΑ 25 έχει δείξει σημάδια γραφής με την ιδιαίτερη προσωπική συνδρομή του τότε υπουργού οικονομικών και νυν αρχηγού του Γ. Βαρουφάκη. Η Ελληνική λύση και τα υπόλοιπα φασιστοειδή παρακρατικά μαντρόσκυλα του συστήματος όσο κι αν προσπαθούν δημαγωγικά να αρπάξουν την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού, έναν αφέντη μόνο έχουν: τον αιμοσταγή ιμπεριαλιστικό ευρωατλαντικό άξονα, ο οποίος ζει καταληστεύοντας τον ιδρώτα και τον πλούτο των ασθενέστερων χώρων και λαών, όπως της δικιάς μας. Η υποτιθέμενη «ανάπτυξη» εντός των πλαισίων αυτού του άξονα και της εξάρτησης που αυτός επιβάλλει είναι προς όφελος των ξένων μονοπωλίων που πλουτίζουν απομυζώντας υπερκέρδη εις βάρος μας.

Έχει αναρωτηθεί κανείς γιατί στην «αναπτυγμένη» Ελλάδα της «συλλογικής» Δύσης οι σιδηρόδρομοι και το δίκτυο ουσιαστικά βρίσκονται υπό κατάρρευση, ενώ σε χώρες όπως η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, που έχουν διαλέξει εδώ και δεκαετίες έναν ανεξάρτητο και εναλλακτικό κοινωνικό τύπο ανάπτυξης, η πρόοδος στην τεχνολογία των μεταφορών προς επίτευξη της μέγιστης ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών έχει πάρει ουσιωδώς διαφορετική τροχιά, με αποτέλεσμα αυτή η χώρα να είναι πρωτοπόρα και στον τομέα αυτό;

Το δίλημμα μεταξύ «ιδιωτικού-δημόσιου» δεν στερείται σημασίας ακόμη και σε αυτό το κοινωνικό σύστημα που ζούμε. Αντιθέτως, η εκχώρηση του δημοσίου και λαϊκού πλούτου απευθείας στα χέρια ιδιωτών, αποτελεί την επιτομή του ξεπουλήματος της γης και του ύδατος της χώρας μας και των κατακτήσεων και αναγκών του λαού μας, όπως οι φθηνές και ασφαλείς μετακινήσεις. Οι «υπερεπαναστατικοί» βερμπαλισμοί σε ένα αφηρημένο «αντικαπιταλισμό» και ουτοπικό πλαίσιο, είτε με τη μορφή ίσων αποστάσεων απέναντι στις δυνάμεις που εμπλέκονται εκ των πραγμάτων στον εν εξελίξει Πόλεμο, είτε με τη μορφή ίσων αποστάσεων στο δίπολο ιδιωτικοποιήσεις-κρατικοποιήσεις, το μόνο που κάνουν είναι να ρίχνουν νερό στο μύλο του του καθεστώτος του κεφαλαίου. Πρακτικές που συνιστούν ποικίλες εκδοχές συμβιβασμού και εξυπηρετούν τους στρατηγικούς σκοπούς της άρχουσας τάξης και της παγκόσμιας χρηματιστικής ολιγαρχίας.

Υπάρχει όμως άλλος δρόμος, η αφύπνιση της εργατικής τάξης και ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων δεν αποτελεί απλώς μια επιλογή, αλλά όρο επιβίωσης. Ο λαός και η νεολαία, με τον πρωτοπόρο ρόλο, βρέθηκαν από την πρώτη μέρα του εγκλήματος στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Οι κινητοποιήσεις ήταν τόσο μεγάλες και ιστορικές που άφησαν άναυδη και χωρίς πολλά περιθώρια αντίδρασης την αστική τάξη της χώρας, όπου βρήκε διέξοδο μονάχα στην ωμή βία απέναντι στους διαδηλωτές.

Η ανάληψη πρωτοβουλιών είναι μονόδρομος, καθήκον και υποχρέωση. Γι’ αυτό και εμείς με την σειρά μας απαιτούμε να σταματήσει η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της εμπορευματοποίησης και της λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Οι ιδιωτικοποιήσεις σκοτώνουν! – Κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση! – Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων!

ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ ΣΗΚΩ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΑ, ΕΕ-ΝΑΤΟ-ΔΝΤ ΣΟΥ ΠΙΝΟΥΝΕ ΤΟ ΑΙΜΑ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ