Είναι άνθρωπος το δίποδο ζώο που κακοποιεί την γυναίκα;
του Δημήτρη Πατέλη
Οι καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση ανήλικων κοριτσιών και γυναικών από θεσμικούς παράγοντες προβεβλημένου «ευγενούς» πρωταθλητισμού, παρουσιάστηκαν ως κεραυνός εν αιθρία.
Κυβέρνηση και ελεγχόμενα Μέσα Μαζικής Χειραγώγησης εξέλαβαν αυτή την ειδησεογραφία ως μάννα εξ ουρανού, που αποσπά την κοινή γνώμη από την άθλια έως καταστροφική διαχείριση του συνόλου των προβλημάτων της κοινωνίας μεσούσης της πανδημίας. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι εξαιρετικά σοβαρό.
Αφορά τα θεμέλια του σύγχρονου συστήματος-καθεστώτος, για το οποίο η εμπορευματοποίηση των πάντων προβάλλει ως κανονικότητα. «Η ίδια η σχέση …του άνδρα και της γυναίκας κ.λπ., καθίσταται εμπορικό αντικείμενο! Η γυναίκα γίνεται αντικείμενο παζαρέματος» Μαρξ. Για το εβραϊκό ζήτημα. (Ο Μαρξ του 1840, ΚΨΜ, 2014, σ. 186). Ως αντικείμενο, σκεύος αναπαραγωγής ή/και εκτόνωσης μιας γενετήσιας ορμής στην πιο κτηνώδη μορφή της, η γυναίκα αντιμετωπίζεται από όσους ενστερνίζονται και αναπαράγουν αυτή την «κανονικότητα» ως υποδεέστερο άβουλο ον, ως λεία, με την ανοχή και την συγκάλυψη της πλειονότητας.
Τι εκφράζει αυτή η σχέση; «Στη σχέση προς τη γυναίκα, ως το λάφυρο και την υπηρέτρια της κοινοτικής λαγνείας, εκφράζεται η άπειρη υποβάθμιση στην οποία ο άνθρωπος υπάρχει για τον εαυτό του, διότι το μυστικό αυτής της σχέσης έχει την αναμφίβολη, καθοριστική, φανερωμένη, αποκαλυμμένη έκφρασή του στη σχέση του άνδρα προς τη γυναίκα και στον τρόπο με τον οποίο συλλαμβάνεται η άμεση, φυσική σχέση του γένους.
Η άμεση, φυσική, αναγκαία σχέση του ανθρώπου με τον άνθρωπο είναι η σχέση του άνδρα με τη γυναίκα. σ’ αυτή τη φυσική σχέση του γένους η σχέση του ανθρώπου με τη φύση είναι άμεσα η σχέση του με τον άνθρωπο, όπως η σχέση με τον άνθρωπο είναι άμεσα η σχέση του με τη φύση, ο δικός του φυσικός προσδιορισμός. Σ’ αυτή τη σχέση εμφανίζεται λοιπόν αισθητηριακά, περιορισμένο σε ένα εποπτικό factum [γεγονός], το κατά πόσο έγινε για τον άνθρωπο η ανθρώπινη ουσία φύση ή η φύση ανθρώπινη ουσία του ανθρώπου.
Από αυτή τη σχέση μπορεί λοιπόν κανείς να κρίνει το συνολικό επίπεδο διαμόρφωσης του ανθρώπου. Από το χαρακτήρα αυτής της σχέσης συνεπάγεται το κατά πόσο ο άνθρωπος έχει γίνει για τον εαυτό του και έχει συλλάβει εαυτόν ως ον γένους, ως άνθρωπο· η σχέση του άνδρα με τη γυναίκα είναι η φυσικότερη σχέση του ανθρώπου με τον άνθρωπο. σ’ αυτή φαίνεται συνεπώς κατά πόσο η φυσική συμπεριφορά του ανθρώπου είναι ανθρώπινη ή κατά πόσο η ανθρώπινη ουσία έχει γίνει γι' αυτόν φυσική ουσία, κατά πόσο η ανθρώπινη φύση του έχει γίνει φύση γι' αυτόν. Σ’ αυτή τη σχέση φαίνεται επίσης κατά πόσο η ανάγκη του ανθρώπου έχει γίνει ανθρώπινη ανάγκη, κατά πόσο δηλαδή ο άλλος άνθρωπος ως άνθρωπος έχει γίνει ανάγκη γι' αυτόν, κατά πόσο στην ατομική ύπαρξή του είναι ταυτόχρονα κοινότητα». Μαρξ. Χειρόγραφα 1844 (ό.π., σ. 271-272).
Δημήτρης Πατέλης : Αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης dpatelis@isc.tuc.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου