Για το εγχείρημα διαδικτυακής διαπόμπευσης του Δ. Πατέλη

Για το εγχείρημα διαδικτυακής διαπόμπευσης του Δ. Πατέλη

Ανακοίνωση της οργανωτικής ομάδας των 10 απλών μαθημάτων Σύγχρονης Επαναστατικής Θεωρίας.

Το τελευταίο διάστημα μετά τη δημοσιοποίηση από κάποιους μαγνητοσκοπημένου αποσπάσματος από απάντηση σε ερώτηση που έγινε μετά από διάλεξη, στα πλαίσια των «10 απλών μαθημάτων Σύγχρονης Επαναστατικής Θεωρίας» του καθηγητή Δ. Πατέλη, προσχολιασμένου με τον τίτλο «Τρανσφοβική Ρητορική στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο», προκλήθηκε ένα αδηφάγος κανιβαλισμός. Στο διαδίκτυο τα πράγματα πήραν φωτιά, το απόσπασμα από τη διάλεξη του καθηγητή διαδόθηκε συνοδευόμενο από χυδαία υβριστικά σχόλια και χαρακτηρισμούς σε Facebook, ιστότοπους, ηλεκτρονικές σελίδες ενημέρωσης και σε ιστοσελίδες φορέων, του κυβερνώντος κόμματος συμπεριλαμβανομένου.

Η συγκεκριμένη διάλεξη του Δ. Πατέλη αποτελεί το 4ο μέρος κύκλου μαθημάτων «Κλασσικός Μαρξισμός και Λογική της Ιστορίας». Το θέμα του 4ου μαθήματος είχε στο επίκεντρο τη σχέση ανθρώπου-φύσης, με έμφαση στο βιολογικό στο ανθρώπινο είδος, ως προϋπόθεση και όρο του κοινωνικού. Στην εισήγηση του ο Δ. Πατέλης, τόνισε εμφατικά ότι στη βαθμίδα αυτή της εν λόγω πραγμάτευσης, η μελέτη του βιολογικού στον άνθρωπο διεξάγεται μέσω της σκόπιμης αφαίρεσης από το κοινωνικό. Ο ίδιος τόνισε επίσης εμφατικά, ότι προ της ολοκλήρωσης της σφαιρικής νοητικής ανασύστασης της κοινωνικής ολότητας (ως προς τη δομή και την ιστορία της), τυχόν εμπειρικά παραδείγματα που θα παρατεθούν, εγκυμονούν κινδύνους για παρερμηνείες. Ιδιαίτερα μάλιστα, εάν δεν ληφθεί υπόψη η συγκεκριμένη διαλεκτική μεθοδολογική βάση στην οποία εδράζεται η όλη πραγμάτευση, η οποία έχει παρουσιαστεί ήδη στα προηγούμενα μαθήματα.

Το 4ο μάθημα διήρκεσε συνολικά 3,5 ώρες. Άρχισε με την κυρίως εισήγηση του καθηγητή και συνέχισε με τις ερωταποκρίσεις. Η αναφορά στο ζήτημα της αλλαγής φύλου δεν αφορούσε μέρος της κυρίως εισήγησης, αλλά προέκυψε ως ερώτημα από το κοινό. Η προσέγγιση του εν λόγω ζητήματος από τον καθηγητή, εκ των πραγμάτων, δεν μπορούσε να έχει τη μορφή μιας συστηματικής ανάλυσης. Τουναντίον, είχε το χαρακτήρα ακροθιγούς επισήμανσης κάποιων ζητημάτων και πλευρών εν συντομία, προς εμπλουτισμό του προβληματισμού μετά τα επόμενα μαθήματα. Επιπλέον, στα πλαίσια των ερωταποκρίσεων ενός μαθήματος, δεν καθίσταται εφικτή η ενδελεχής εξέταση του κάθε ξεχωριστού ζητήματος και ερωτήματος που τίθεται από το κοινό. Εκ των πραγμάτων, σε αυτά τα πλαίσια, η απάντηση και η προσέγγιση διάφορων ζητημάτων περιορίζεται στο επίπεδο αναλογιών, παραδειγμάτων και μερικών γενικεύσεων. Δεδομένου του συγκεκριμένου ερωτήματος, που αφορούσε -κατά τον ερωτώντα- τη χειραφετική λειτουργία χειρουργικών επεμβάσεων αλλαγής φύλου, ο Δ. Πατέλης επιχείρησε να περιγράψει πλευρές του συγκεκριμένου ζητήματος, από τη σκοπιά της συσχέτισής του με τη σύγχρονη κεφαλαιοκρατία, με τα προβλήματα της αλλοτρίωσης και μερικές τάσεις αντίστροφης επενέργειας στο βιολογικό πυρήνα της οικογένειας, μέσω ποικίλων ειδών και επιπέδων διαμεσολαβήσεων (οικονομικών, ιδεολογικών κ.ο.κ.) που προκύπτουν στο γίνεσθαι της ανθρωπότητας. Επιπλέον, η συνολική τοποθέτηση του καθηγητή δεν είχε τη μορφή ηθικοπολιτικής κριτικής επί του ζητήματος (η ηθική ως μορφή κοινωνικής συνείδησης εντάσσεται στο 6ο από τα 10 μαθήματα της σειράς). Τουναντίον, είχε τη μορφή διατύπωσης λογικών προβληματισμών και ερωτημάτων. Εδώ φυσικά δεν ισχυριζόμαστε ότι η λογική ανάπτυξη ενός θέματος είναι άσχετη με (και παντελώς αδιάφορη προς) τις αντίστοιχες ηθικοπολιτικές κρίσεις. Θεωρούμε ωστόσο, ότι δεν μπορούμε να προβούμε σε διαπίστωση περί της ηθικοπολιτικής στάσης ενός ανθρώπου από την αποσπασματική και περιγραφική απάντηση σε ερώτηση εντός ολίγων λεπτών στα προαναφερθέντα πλαίσια. Θα πρέπει εδώ να προσθέσουμε, ότι τα παραπάνω μαθήματα οργανώνονται από τον Όμιλο Επαναστατικής Θεωρίας, με κύριο σκοπό, όχι την ιδεολογική κατήχηση, αλλά μιαν ευσύνοπτη παρουσίαση της εν λόγω θεωρίας και μεθοδολογίας, ιδεών και προβληματισμών, με σκοπό την πρόκληση θεωρητικού και ερευνητικού ενδιαφέροντος.

Η αποκοπή του εν λόγω αποσπάσματος από το γενικότερο συγκείμενο και η ταχεία διάδοση του με τους συνοδευόμενους υβριστικούς χαρακτηρισμούς περί δήθεν «τρανσφοβικού, ακροδεξιού, ρατσιστή, ομοφοβικού» κ.ά., δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός, αλλά στοχευμένη επίθεση, που προσβλέπει στη σπίλωση, στην κατασυκοφάντηση και στην πλήρη απαξίωση, τόσο της προσωπικότητας και του ήθους του Δ. Πατέλη, της αγωνιστικής και κινηματικής του δραστηριότητας, της μαρξιστικής θεωρητικής παράδοσης που ο ίδιος πρεσβεύει όσο και των Ομίλων Επαναστατικής Θεωρίας και της Διεθνούς Σχολής «Η Λογική της Ιστορίας». Σε αυτά τα πλαίσια και σε διάρκεια ολίγων ωρών, ο Δ. Πατέλης, δίχως να έχει προβεί σε διατύπωση ηθικοπολιτικής στάσης απέναντι στο φαινόμενο της αλλαγής φύλου, βρέθηκε κατηγορούμενος (αν όχι εκ προοιμίου στιγματισμένος κατάδικος) σε ιδιότυπο διαδικτυακό δικαστήριο που στήθηκε και πήρε τελικά τη μορφή μεσημεριανού ξεκατινιάσματος, με τον κάθε αυτόκλητο «δικαστή» να προτείνει τη δική του καταδικαστική ετυμηγορία εκ του προχείρου.

Η ανάγνωση, πρόσληψη, διακίνηση και επίδραση του συγκεκριμένου οπτικοακουστικού αποσπάσματος, λειτούργησε κυρίως στη βάση εξαρτημένων αντανακλαστικών, ταμπού, στερεοτύπων-αρχετύπων και συμβόλων. Η μεθόδευση τήρησε όλους τους κανόνες της προπαγάνδας: τίτλος - εκ προοιμίου σχολιασμός, ώστε η πρόσληψη να είναι προκατειλημμένη, και να αντιλαμβάνεται ό,τι λέγεται στο απόσπασμα ως επιβεβαίωση της προαναγγελθείσης ετυμηγορίας του τίτλου κ.ο.κ. Η διατύπωση και μόνο συσχετίσεων του φαινομένου της αλλαγής φύλλου με την κερδοφορία του κεφαλαίου, τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και με το ζήτημα της αλλοτρίωσης και της προσωπικότητας, πυροδότησε μιαν έξαρση οργής και μίσους απέναντι στο πρόσωπο του Δ. Πατέλη και παρουσιάστηκε ως δήθεν εκδήλωση εκ μέρους του ομοφοβικής στάσης! Αρκούσαν λοιπόν κάποιες λέξεις κλειδιά και η συμβολική τους δύναμη για να μεταγράψουν και να μεταφράσουν την πρόθεση ανοίγματος μιας γενικότερης επιστημονικής προβληματικής από τον Δ. Πατέλη σε παραληρηματικό εχθρικό κήρυγμα και να μετατρέψουν τον ίδιο σε φαντασιακό εχθρό ορισμένου κοινού. Σαν να ήταν κάποιοι έτοιμοι από καιρό! Η όλη εκστρατεία κινήθηκε στο κανιβαλικό πνεύμα του φθηνού εντυπωσιασμού των αδηφάγων Μ.Μ.Ε., που είναι η άλλη πλευρά της ρουτίνας και του βαθέως κομφορμισμού. Αυτοί που υποστηρίζουν με περισσή σπουδή την ανεκτικότητα απέναντι στην ετερότητα, σπεύδουν εδώ να ασκήσουν αναφανδόν συμβολική βία (ενώ υποθάλπουν ακόμα και την άσκηση σωματικής βίας) απέναντι σε ένα πρόσωπο, και μόνον επειδή τολμά να διατυπώνει άποψη διαφορετική από τη δική τους! Στο όνομα της κριτικής του «κηρύγματος του μίσους» ενάντια στην ομοφοβία, εκφράζουν απύθμενο μίσος και ωθούν στην εξόντωση αυτών που δε συμφωνούν με τη δική τους φονταμενταλιστική λατρεία της ετερότητας. Όπως σε προηγούμενη φάση είχε στοχοποιηθεί από όλες τις δυνάμεις που επιχείρησαν την υπονόμευση του δημόσιου πανεπιστημίου, τώρα στοχοποιείται από «προοδευτικούς», «αριστερούς» υποστηρικτές των πολιτικών «ετερότητας», που δεν διστάζουν να προτρέπουν για λήψη μέτρων εναντίον του από το Πανεπιστήμιο και τις αρμόδιες αρχές! Με αλλά λόγια, οι εν λόγω δυνάμεις αναλαμβάνουν να ολοκληρώσουν την προηγούμενη δίωξη εναντίον του Δ.Πατέλη. Άλλωστε τόσο η αποδόμηση του δημόσιου πανεπιστημίου όσο και οι πολιτικές της απόλυτης (ή ολικής) φετιχοποίησης και εμπορευματοποίησης της όποιας «ετερότητας» αποτελούν εκφάνσεις του νεοφιλελευθερισμού. Είναι εντυπωσιακό, αλλά απολύτως αναμενόμενο ότι κάποιες δυνάμεις της «Αριστεράς» (των πιο διαφορετικών αποχρώσεων) προσχωρούν με απίστευτη ευκολία στην υστερική ρητορική των media υπό την επήρεια της εργαλειακής λογικής της κυρίαρχης “political correctness”. Ο έκδηλος ετεροπροσδιορισμός της πολιτικής αυτών των «αριστερών» δυνάμεων από την τρέχουσα μόδα και τον λόγο που διαπερνά τα Μ.Μ.Ε., αποτελεί έκφραση βαθιάς παρακμής και παντελούς απουσίας επαναστατικής θεωρίας και προοπτικής. Ο μεταμοντέρνος χυλός γίνεται η βάση της ευρύτατης συναίνεσης πρωτεργατών και συνοδοιπόρων αυτής της επίθεσης: από τον φασίζοντα νεοφιλελευθερισμό και την κυβερνώσα «αριστερά» - υπηρέτη του καθεστώτος αποικίας χρέους, μέχρι τον “αντικαπιταλισμό” ορισμένου τύπου μεταμοντέρνας εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Όλοι αυτοί που έσπευσαν ταχέως να αναγγείλουν την καταδικαστική ετυμηγορία τους για τον Δ. Πατέλη, καλώντας σε λιθοβολισμό του, να μας πουν: από πότε έπαψε η επιστήμη να διερωτάται και να θέτει προβληματισμούς κατά την ολόπλευρη εξέταση του αντικειμένου της; Ποιοι είναι αυτοί που θέτουν όρια και πλαίσια στους προβληματισμούς που θέτει ο κάθε ερευνητής; Υπάρχουν άραγε απαγορευμένα θέματα ή ταμπού για την επιστημονική έρευνα; Η ιστορία των επιστημονικών ερευνών διδάσκει ότι, τις περισσότερες φορές, η αδυναμία λύσης ενός προβλήματος είναι η αδυναμία να το σκεφτούμε εκτός των καθιερωμένων και ενίοτε παγιωμένων πλαισίων του. Από πότε το άνοιγμα της προβληματικής της αλλοτρίωσης και η συσχέτιση της με διάφορα κοινωνικά φαινόμενα καθιστά «ρατσιστή» τον ερευνητή;

Η εξάλειψη των διακρίσεων δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με την επιδίωξη εξαφάνισης κάποιων φορέων της, αλλά και με την συνακόλουθη εξάλειψη εκείνου του φόβου και του άγχους της (ρατσιστικής, ομοφοβικής κ.ο.κ.) διάκρισης που διακατέχει ενίοτε τα υποκείμενα και τα οδηγεί σε πολλές περιπτώσεις να βλέπουν ενώπιον τους φανταστικούς εχθρούς. Για όσες/-ους συμμετέχουν στη δράση των Ομίλων Επαναστατικής Θεωρίας, όρος εκ των ων ουκ άνευ και στάση ζωής μας είναι ο σεβασμός στην προσωπικότητα κάθε ανθρώπινου όντος, ιδιαίτερα κάθε καταπιεσμένου, κάθε θύματος διακρίσεων και ο αγώνας εναντίον κάθε μορφής εκμετάλλευσης, διακρίσεων και καταπίεσης. Για τους μαρξιστές-κομμουνιστές το ζήτημα των διακρίσεων δεν εξαντλείται στην διεκδίκηση και απόκτηση ίσων δικαιωμάτων από όλα τα μέλη της κοινωνίας, αλλά επεκτείνεται και στο ζήτημα της ουσιαστικής αλληλεπίδρασης μεταξύ των ανθρώπων, πέραν των κατηγοριών του φύλου, του χρώματος, της ταυτότητας κ.α., εμβαθύνει στον αγώνα για την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας κάθε ανθρώπινου όντος, για την πραγματική ενοποίηση της ανθρωπότητας.

Η επίθεση μίσους προς τον Δ. Πατέλη καταδεικνύει ακόμη ένα σοβαρό ζήτημα: η άκριτη μαζική λήψη, χρήση και διακίνηση πληροφορίας διαμέσου του διαδικτύου, δημιουργεί κινδύνους στο επίπεδο των κρίσεων και των συμπερασμάτων, στην όλη διανοητική δραστηριότητα των ανθρώπων. Ο αποσπασματικός, επιφανειακός και κωδικοποιημένος τρόπος με τον οποίο λαμβάνεται η πληροφορία και η άκριτη αφομοίωση της, μπορεί να οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα, αλλά και να γίνει εργαλείο επιβολής και χειραγώγησης από συγκεκριμένους κύκλους συμφερόντων. Ανέτρεξε κανείς από τους κατήγορους στο επιστημονικό, διδακτικό και ερευνητικό έργο του Δ. Πατέλη; Γνωρίζει κανείς το αγωνιστικό και κινηματικό παρελθόν του, το οποίο συνοδεύεται από διώξεις λόγω της επαναστατικής του δράσης; Έχει μήπως υπάρξει ποτέ στα πλαίσια της ακαδημαϊκής του πορείας επί δυόμισι δεκαετίες η παραμικρή νύξη για αυταρχική συμπεριφορά, διακρίσεις ή ρατσισμό;

Η όλη μεθόδευση είναι ενδεικτική τόσο της εργαλειακής και εκλεκτικιστικής σχέσης με τη θεωρία όσο και της ηθικής ορισμένων κύκλων της αριστεράς και της διανόησης. Κάποιοι δείχνουν να προτιμούν τις διαδικτυακές προγραφές, και τις συκοφαντίες από τον ευθύ, ειλικρινή και επιστημονικό-ορθολογικό διάλογο. Άλλωστε, αυτοί έχουν προ πολλού υποκαταστήσει την επαναστατική θεωρία με μεταμοντέρνες ψευδοθεωρίες του συρμού. Είναι πρωτοφανές ένας θεωρητικός όμιλος να μπαίνει στο στόχαστρο ομάδων και κομμάτων. Ερωτώνται αυτά τα όργανα: ποιος όρισε τα κομματικά τους ιερατεία σε ρόλο κριτών της επιστημονικής μεθοδολογίας και αλήθειας; Πέραν της επίθεσης που δέχθηκε ο Δ. Πατέλης από ανθρώπους που δεν γνώριζαν την μέχρι τώρα πορεία του, δέχθηκε και την επίθεση ανθρώπων που γνωρίζουν λίγο πολύ την πορεία του στον χώρο της αριστεράς. Με τη μεθοδευμένη διαδικτυακή διαπόμπευσή του, κάποιοι έκριναν ότι βρήκαν ευκαιρία να εξοφλήσουν τους λογαριασμούς τους με την “ενοχλητική” θεωρία και την όλη μετωπική πολιτική στάση του. Να τον μετατρέψουν παρελκυστικά σε αποδιοπομπαίο τράγο, πουλώντας ανέξοδα «δημοκρατική ευαισθησία», ενώ ξεπουλούν τη χώρα και το λαό ως κυβέρνηση. Άλλοι πάλι, με την αγωνία του πολιτικού προσεταιρισμού του κοινού των LGBTQ (που αναγορεύονται πλέον σε κομβικό στοιχείο της ταυτότητάς τους), φοβούμενοι μην τους αγγίξει η ρετσινιά από τη διαπόμπευση, έσπευσαν να ξορκίσουν τον Πατέλη και την επαναστατική θεωρία που αυτός πρεσβεύει. Διαφωνίες στην αριστερά πάντα υπήρχαν και υπάρχουν, τόσο σε θεωρητικά όσο και σε άμεσα πολιτικά ζητήματα. Το να σπιλώνουμε όμως το ήθος ανθρώπων, που με προσωπικό κόστος και με αυτοθυσία έχουν συνεισφέρει στο κίνημα είναι ντροπή για την αριστερά. Είναι άλλο πράγμα η θεωρητική διαφωνία, η αντιπαράθεση και η διαφοροποίηση και άλλο πράγμα η υπονόμευση και η συμμετοχή στο παραληρηματικό μίσος.

Καλούμε όσες/-ους ενδιαφέρονται για τη σύγχρονη επαναστατική θεωρία να συμμετάσχουν στη δράση μας. http://www.omilos.tuc.gr/