Το πραγματικό
διακύβευμα πίσω από τη συμφωνία των Πρεσπών, οι εθνικιστικές
και κοσμοπολίτικες απόψεις και η «κυβερνώσα αριστερά»
Όταν διακυβεύονται «μεγάλα εθνικά συμφέροντα» και προτείνεται επίλυση «εθνικών» ζητημάτων, όπως το μακεδονικό, πρέπει πάντα να διακρίνουμε τι είδους και τίνος συμφέροντα είναι αυτά, πόσο σημαντικά είναι, με τι σχετίζονται, τι έκταση καταλαμβάνουν, γιατί τώρα, τη δεδομένη χρονική στιγμή, πως αλληλεπιδρούν (ή θα αλληλεπιδράσουν) με άλλα συμφέροντα, κι εν τέλει ποιον εξυπηρετούν (ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός και ποιος οφελείται).
Η πρόσδεση της χώρας μας στον ευρωατλαντικό άξονα εν μέσω του εν εξελίξει Γ΄ ιμπεριαλιστικού παγκόσμιου πολέμου, δηλώνοντας όσο ποτέ δουλική πίστη στο δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν», δεν επιτρέπει διφορούμενες απαντήσεις στα ανωτέρω ερωτήματα. Είναι προφανές ότι αυτά τα συμφέροντα δεν είναι συμφέροντα του εργαζόμενου λαού, αλλά της άρχουσας τάξης της χώρας, η οποία, ξενόδουλη όσο ποτέ, εκτελεί συλλήβδην όλες τις εντολές που δίνονται από την αντίπερα όχθη του ατλαντικού. Η συμφωνία των Πρεσπών ήταν απαίτηση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, τα συμφέροντα των οποίων και εξυπηρετεί πρωτίστως αυτή η συμφωνία. Γιατί όμως τώρα; Ποια η ιδιαιτερότητα της συγκυρίας που οδηγεί σε τέτοιου είδους αποφάσεις;
Ο εν εξελίξει Γ΄ ιμπεριαλιστικός παγκόσμιος πόλεμος, όπως αυτός αναπτύσσεται και βαθαίνει, ως συνέπεια της αστικής αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ και τις υπόλοιπες χώρες του πρώιμου σοσιαλισμού, αλλά και της δομικής κρίσης του παγκόσμιου κεφαλαιοκρατικού συστήματος, που άρχισε το 2008 και παραμένει άγνωστο το πότε θα τελειώσει, αναδεικνύει νέους πόλους ή πόλο στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων, από χώρες και συμμαχίες που δεν είναι πλέον διατεθειμένες να ανεχθούν άνευ όρων και ορίων ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ανά τον κόσμο. Κομβικές καμπές αυτού του πολέμου ήταν αφενός μεν ο εμφύλιος πόλεμος στην Ουκρανία που προκάλεσαν το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ το 2014 φέρνοντας στην εξουσία φιλοναζιστές, αφετέρου η επέμβαση στη Συρία, όπου στήριξαν, εξόπλισαν, χρηματοδότησαν και εκπαίδευσαν διάφορες τζιχαντιστικές ομάδες επιδιώκοντας τη διάλυσή της, αλλά και νωρίτερα με τις επεμβάσεις σε Σομαλία, Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Υεμένη και πλέον πρόσφατα στη Βενεζουέλα. Σημαντική συνιστώσα αυτού του υπό διαμόρφωση πόλου είναι χώρες όπου νίκησαν, έστω και προσωρινά, οι πρώιμες σοσιαλιστικές επαναστάσεις, ενώ σήμερα ως επί το πλείστον ακολουθούν κεφαλαιοκρατικό δρόμο ανάπτυξης. Προφανώς οι ρητές ή άρρητες επιτυχίες αυτών των χωρών και κυρίως, η μη συμμόρφωσή τους με την επιδίωξη πλήρους καθυπόταξής τους, δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητες από το αντίπαλο δέος, τον ευρωατλαντικό άξονα. Ακριβώς εντός αυτού του πλαισίου ο βόρειος γείτονάς μας έπρεπε πάση θυσία και εσπευσμένα να ενταθεί στο ΝΑΤΟ, ώστε εν προκειμένω να αναχαιτιστεί στην περιοχή τόσο η ρωσική, όσο και η κινεζική επιρροή και διείσδυση, ν’ αλλάξουν οι συσχετισμοί δυνάμεων, με απώτερο σκοπό τον έλεγχο ολόκληρης της Ανατολικής Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου, μέσω ενός αλληλένδετου πλέγματος στρατιωτικών βάσεων και πλήρους επιχειρησιακής ένταξης στις δομές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η συμφωνία των Πρεσπών εξυπηρετεί την επέκταση του ΝΑΤΟ στην περιοχή, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες η χώρα μας να γίνει στόχος πολεμικών επιχειρήσεων από τη στιγμή που έχει πυρηνικά όπλα σε Σούδα και Άραξο, δημιουργεί νέες βάσεις, ενώ νατοϊκά αεροπλάνα και πλοία εκκινούν από τις βάσεις αυτές για να βομβαρδίζουν στη Συρία, να διεξάγουν κατασκοπευτικές επιχειρήσεις στην Κριμαία και αλλού.
Οι κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια των δύο χωρών ενέκριναν τη συμφωνία γιατί προφανώς θεωρούν ότι εντός του ΝΑΤΟ μπορούν να κατοχυρώσουν και να αναβαθμίσουν τη θέση και το ρόλο τους. Ειδικά η ελληνική αστική τάξη και η κυβέρνησή της, έχοντας κάνει τη στρατηγική επιλογή πρόσδεσης στον άξονα ΗΠΑ-ΕΕ-Ισραήλ, φιλοδοξεί να παίξει το ρόλο τοποτηρητή του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι παρά το γεγονός ότι Ελλάδα και Τουρκία ανήκουν στο ΝΑΤΟ από το 1952, αυτό δεν απέτρεψε την τουρκική εισβολή και την τραγωδία της Κύπρου το 1974. Επιπλέον, το σημερινό «μακεδονικό ζήτημα» είναι αποτέλεσμα αλλεπάλληλων πολιτικών και πολεμικών αμερικανονατοϊκών επεμβάσεων, που οδήγησαν στη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και στη δημιουργία σειράς «ανεξάρτητων» κρατών-προτεκτοράτων, συμπεριλαμβανομένου και του γειτονικού.
Δεν είναι άραγε παράξενο γιατί όλα αυτά είναι terra incognita τόσο για τους θιασώτες του εθνικισμού-σωβινισμού, όσο και για εκείνους του αστικού κοσμοπολιτισμού; Εμείς θεωρούμε πως δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού αποτελούν τις δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος, παρά τις φραστικές διαφοροποιήσεις τους. Λεκτικά θέλουν να φαίνονται αντίθετοι: οι μεν αναγορεύουν με εθνικιστικές κορώνες και περισσή επιθετικότητα το γειτονικό λαό σε εχθρό (δηλ. εξιλαστήριο θύμα), ενώ κατηγορούν κάθε αντίθετη άποψη για «εθνομηδενισμό», οι δε προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι Αμερικάνοι, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν είναι απλώς φίλοι μας, αλλά η πλήρης υποταγή, συμπόρευση και ο πρωταγωνιστικός μας ρόλος στους ιμπεριαλιστικούς τους οικονομικούς, πολιτικούς και πολεμικούς σχεδιασμούς-τυχοδιωκτισμούς, αποτελεί δήθεν μοναδική επιλογή για τη διασφάλιση των «εθνικών συμφερόντων», της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή. Επιπλέον, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει τις διευθετήσεις της συμφωνίας των Πρεσπών και την όλη πρωτοφανή δουλικότητά της στον Ευρωατλαντικό Άξονα ως δήθεν «διεθνιστικές» πολιτικές. Ο αποπροσανατολισμός του λαού και η σύγχυση που σπέρνουν αυτοί οι καθεστωτικοί πόλοι εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους. Αυτό που εγγενώς ενώνει και δονεί και τους δύο πόλους του σύγχρονου ιδεολογικοπολιτικού δίπολου της άρχουσας τάξης, είναι η τυφλή υποταγή τους στις ευρωατλαντικές στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης.
Είτε ως τεχνητή είτε ως αυθόρμητη, η πόλωση μεταξύ εθνικισμού-σωβινισμού και αστικού κοσμοπολιτισμού συμβάλλει στην επίτευξη του στόχου των ιμπεριαλιστικών οργανισμών: στη χειραγώγηση της συνείδησης του εργαζόμενου λαού ώστε τα συμφέροντα της αστικής τάξης, ντόπιας και ξένης, να υιοθετηθούν ως (παν)εθνικά συμφέροντα, δήθεν ταυτόσημα με τα Δυτικά-Ευρωενωσιακά και Αμερικανο-ΝΑΤΟ-ικά.
Οι ευθύνες της «κυβερνώσας αριστεράς» είναι εξαιρετικά σοβαρές, καθώς οι υπηρεσίες που προσφέρει στην άρχουσα τάξη και στο σύστημα συνολικά είναι σημαντικές, διότι αφενός μεν, οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να περάσει τέτοιου είδους συμφωνία, αφετέρου δε, οι άκρως αντιλαϊκές και επικίνδυνες πολιτικές επιλογές της ασκούνται στο όνομα της αριστεράς, σπιλώνοντας κάθε υψηλό νόημα που είχε αυτή η έννοια στα μάτια του κόσμου, ανοίγοντας το δρόμο σε ακροδεξιές απόψεις του τύπου «ίδιοι είναι οι δεξιοί και οι αριστεροί» κ.λπ.
Εμείς δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι είμαστε ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών και σε όποια συμφωνία οδηγεί σε μεγαλύτερη εξάρτηση των δύο χωρών από το ΝΑΤΟ σε ενίσχυσή του στην περιοχή, σε άνοδο των εθνικισμών στα Βαλκάνια, σε ανακατατάξεις συνόρων, όπως σαφώς μεθοδεύεται σε Μαυροβούνιο, Κόσοβο και ευρύτερα στα Βαλκάνια.
Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Επιδίωξη και των δυο λαών πρέπει να είναι η ειρηνική συνύπαρξη, η καλή γειτονία και η συνεργασία και όχι η συμμετοχή σε έναν οργανισμό που γεννά επεμβάσεις, πολέμους, εμφύλιες συρράξεις, επαναχάραξη συνόρων και προσφυγιά.
Οι κομμουνιστές, ιδιαίτερα σε συνθήκες δομικής κρίσης και ιμπεριαλιστικού πολέμου, σε συνθήκες μακροχρόνιων αντιλαϊκών πολιτικών που έχουν προσλάβει χαρακτηριστικά γενοκτονίας, που επιβάλλονται και ασκούνται με όρους εθνικής ταπείνωσης, οφείλουν να στρέφουν τα πατριωτικά αισθήματα της εργατικής τάξης και ευρύτερα των λαϊκών μαζών σε αντιιμπεριαλιστική και διεθνιστική κατεύθυνση, ανοίγοντας διμέτωπο αγώνα τόσο κατά του εθνικισμού, του σωβινισμού και του εκφασισμού, όσο και κατά του νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλιστικού κοσμοπολιτισμού, ξεσκεπάζοντας την υποκρισία τους και τη βαθύτερη ενότητά τους στη βάση των ταξικών συμφερόντων που εξυπηρετούν. Οφείλουν επίσης, να συνδέουν οργανικά τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα κατά του Ευρωατλαντικού άξονα με την προοπτική της αναγκαιότητας της σοσιαλιστικής επανάστασης και του κομμουνισμού.
Καλούμε τη νεολαία και το λαό:
- Να αγωνιστεί για την απαλλαγή από τα δεσμά του Ευρωατλαντικού Αμερικανο-ΝΑΤΟ-ικού ιμπεριαλιστικού άξονα, για πραγματική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία.
- Να απομονώσει και να καταδικάσει την πατριδοκαπηλία. Καμία ανοχή στον εθνικισμό, στο σοβινισμό, στο ρατσισμό, στην ξενοφοβία και το φασισμό.
- Να απορρίψει άκρως επικίνδυνες τακτικές και μεταμοντέρνα αστικά-μικροαστικά ιδεολογήματα-συνθήματα που επιδιώκουν να ταυτίσουν τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό -όπως το διαδεδομένο «όποιος κοιμάται πατριώτης ξυπνάει φασίστας»- γιατί αυτά ακριβώς εξυπηρετούν πρωτίστως τον αστικό κοσμοπολιτισμό του ιμπεριαλιστικού επιθετικού κεφαλαίου, ενισχύουν τη μεθοδευμένη από την άρχουσα τάξη σύγχυση προλεταριακού διεθνισμού-κοσμοπολιτισμού, και οδηγούν σημαντική μερίδα του κόσμου στην αγκαλιά των φασιστών, οι οποίοι βρίσκουν την ευκαιρία να χειραγωγούν μέσω της χυδαίας πατριδοκαπηλίας, μιας και η καθεστωτική «αριστερά» έχει απεμπολήσει κάθε έννοια και πρακτική οργανικής σύνδεσης αντιιμπεριαλιστικού πατριωτισμού και προλεταριακού διεθνισμού σε επαναστατική κατεύθυνση.
- Να αναπτύξει οργανωμένο και στενό δίκτυο διεθνιστικής αλληλεγγύης με όλους τους γειτονικούς λαούς και με τους λαούς όλου του κόσμου.
- Να διαφυλάξει την ειρήνη στην περιοχή.
Καθήκον μας ταυτόχρονα πατριωτικό, διεθνιστικό και ταξικό είναι να παλέψουμε διατρανώνοντας:
ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ
ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ Η ΕΕ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ-ΣΩΒΙΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΣΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΥΛΛΕΓΓΥΗ, ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
Η πρόσδεση της χώρας μας στον ευρωατλαντικό άξονα εν μέσω του εν εξελίξει Γ΄ ιμπεριαλιστικού παγκόσμιου πολέμου, δηλώνοντας όσο ποτέ δουλική πίστη στο δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν», δεν επιτρέπει διφορούμενες απαντήσεις στα ανωτέρω ερωτήματα. Είναι προφανές ότι αυτά τα συμφέροντα δεν είναι συμφέροντα του εργαζόμενου λαού, αλλά της άρχουσας τάξης της χώρας, η οποία, ξενόδουλη όσο ποτέ, εκτελεί συλλήβδην όλες τις εντολές που δίνονται από την αντίπερα όχθη του ατλαντικού. Η συμφωνία των Πρεσπών ήταν απαίτηση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, τα συμφέροντα των οποίων και εξυπηρετεί πρωτίστως αυτή η συμφωνία. Γιατί όμως τώρα; Ποια η ιδιαιτερότητα της συγκυρίας που οδηγεί σε τέτοιου είδους αποφάσεις;
Ο εν εξελίξει Γ΄ ιμπεριαλιστικός παγκόσμιος πόλεμος, όπως αυτός αναπτύσσεται και βαθαίνει, ως συνέπεια της αστικής αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ και τις υπόλοιπες χώρες του πρώιμου σοσιαλισμού, αλλά και της δομικής κρίσης του παγκόσμιου κεφαλαιοκρατικού συστήματος, που άρχισε το 2008 και παραμένει άγνωστο το πότε θα τελειώσει, αναδεικνύει νέους πόλους ή πόλο στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων, από χώρες και συμμαχίες που δεν είναι πλέον διατεθειμένες να ανεχθούν άνευ όρων και ορίων ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ανά τον κόσμο. Κομβικές καμπές αυτού του πολέμου ήταν αφενός μεν ο εμφύλιος πόλεμος στην Ουκρανία που προκάλεσαν το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ το 2014 φέρνοντας στην εξουσία φιλοναζιστές, αφετέρου η επέμβαση στη Συρία, όπου στήριξαν, εξόπλισαν, χρηματοδότησαν και εκπαίδευσαν διάφορες τζιχαντιστικές ομάδες επιδιώκοντας τη διάλυσή της, αλλά και νωρίτερα με τις επεμβάσεις σε Σομαλία, Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Υεμένη και πλέον πρόσφατα στη Βενεζουέλα. Σημαντική συνιστώσα αυτού του υπό διαμόρφωση πόλου είναι χώρες όπου νίκησαν, έστω και προσωρινά, οι πρώιμες σοσιαλιστικές επαναστάσεις, ενώ σήμερα ως επί το πλείστον ακολουθούν κεφαλαιοκρατικό δρόμο ανάπτυξης. Προφανώς οι ρητές ή άρρητες επιτυχίες αυτών των χωρών και κυρίως, η μη συμμόρφωσή τους με την επιδίωξη πλήρους καθυπόταξής τους, δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητες από το αντίπαλο δέος, τον ευρωατλαντικό άξονα. Ακριβώς εντός αυτού του πλαισίου ο βόρειος γείτονάς μας έπρεπε πάση θυσία και εσπευσμένα να ενταθεί στο ΝΑΤΟ, ώστε εν προκειμένω να αναχαιτιστεί στην περιοχή τόσο η ρωσική, όσο και η κινεζική επιρροή και διείσδυση, ν’ αλλάξουν οι συσχετισμοί δυνάμεων, με απώτερο σκοπό τον έλεγχο ολόκληρης της Ανατολικής Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου, μέσω ενός αλληλένδετου πλέγματος στρατιωτικών βάσεων και πλήρους επιχειρησιακής ένταξης στις δομές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η συμφωνία των Πρεσπών εξυπηρετεί την επέκταση του ΝΑΤΟ στην περιοχή, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες η χώρα μας να γίνει στόχος πολεμικών επιχειρήσεων από τη στιγμή που έχει πυρηνικά όπλα σε Σούδα και Άραξο, δημιουργεί νέες βάσεις, ενώ νατοϊκά αεροπλάνα και πλοία εκκινούν από τις βάσεις αυτές για να βομβαρδίζουν στη Συρία, να διεξάγουν κατασκοπευτικές επιχειρήσεις στην Κριμαία και αλλού.
Οι κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια των δύο χωρών ενέκριναν τη συμφωνία γιατί προφανώς θεωρούν ότι εντός του ΝΑΤΟ μπορούν να κατοχυρώσουν και να αναβαθμίσουν τη θέση και το ρόλο τους. Ειδικά η ελληνική αστική τάξη και η κυβέρνησή της, έχοντας κάνει τη στρατηγική επιλογή πρόσδεσης στον άξονα ΗΠΑ-ΕΕ-Ισραήλ, φιλοδοξεί να παίξει το ρόλο τοποτηρητή του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι παρά το γεγονός ότι Ελλάδα και Τουρκία ανήκουν στο ΝΑΤΟ από το 1952, αυτό δεν απέτρεψε την τουρκική εισβολή και την τραγωδία της Κύπρου το 1974. Επιπλέον, το σημερινό «μακεδονικό ζήτημα» είναι αποτέλεσμα αλλεπάλληλων πολιτικών και πολεμικών αμερικανονατοϊκών επεμβάσεων, που οδήγησαν στη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και στη δημιουργία σειράς «ανεξάρτητων» κρατών-προτεκτοράτων, συμπεριλαμβανομένου και του γειτονικού.
Δεν είναι άραγε παράξενο γιατί όλα αυτά είναι terra incognita τόσο για τους θιασώτες του εθνικισμού-σωβινισμού, όσο και για εκείνους του αστικού κοσμοπολιτισμού; Εμείς θεωρούμε πως δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού αποτελούν τις δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος, παρά τις φραστικές διαφοροποιήσεις τους. Λεκτικά θέλουν να φαίνονται αντίθετοι: οι μεν αναγορεύουν με εθνικιστικές κορώνες και περισσή επιθετικότητα το γειτονικό λαό σε εχθρό (δηλ. εξιλαστήριο θύμα), ενώ κατηγορούν κάθε αντίθετη άποψη για «εθνομηδενισμό», οι δε προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι Αμερικάνοι, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν είναι απλώς φίλοι μας, αλλά η πλήρης υποταγή, συμπόρευση και ο πρωταγωνιστικός μας ρόλος στους ιμπεριαλιστικούς τους οικονομικούς, πολιτικούς και πολεμικούς σχεδιασμούς-τυχοδιωκτισμούς, αποτελεί δήθεν μοναδική επιλογή για τη διασφάλιση των «εθνικών συμφερόντων», της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή. Επιπλέον, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει τις διευθετήσεις της συμφωνίας των Πρεσπών και την όλη πρωτοφανή δουλικότητά της στον Ευρωατλαντικό Άξονα ως δήθεν «διεθνιστικές» πολιτικές. Ο αποπροσανατολισμός του λαού και η σύγχυση που σπέρνουν αυτοί οι καθεστωτικοί πόλοι εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους. Αυτό που εγγενώς ενώνει και δονεί και τους δύο πόλους του σύγχρονου ιδεολογικοπολιτικού δίπολου της άρχουσας τάξης, είναι η τυφλή υποταγή τους στις ευρωατλαντικές στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης.
Είτε ως τεχνητή είτε ως αυθόρμητη, η πόλωση μεταξύ εθνικισμού-σωβινισμού και αστικού κοσμοπολιτισμού συμβάλλει στην επίτευξη του στόχου των ιμπεριαλιστικών οργανισμών: στη χειραγώγηση της συνείδησης του εργαζόμενου λαού ώστε τα συμφέροντα της αστικής τάξης, ντόπιας και ξένης, να υιοθετηθούν ως (παν)εθνικά συμφέροντα, δήθεν ταυτόσημα με τα Δυτικά-Ευρωενωσιακά και Αμερικανο-ΝΑΤΟ-ικά.
Οι ευθύνες της «κυβερνώσας αριστεράς» είναι εξαιρετικά σοβαρές, καθώς οι υπηρεσίες που προσφέρει στην άρχουσα τάξη και στο σύστημα συνολικά είναι σημαντικές, διότι αφενός μεν, οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να περάσει τέτοιου είδους συμφωνία, αφετέρου δε, οι άκρως αντιλαϊκές και επικίνδυνες πολιτικές επιλογές της ασκούνται στο όνομα της αριστεράς, σπιλώνοντας κάθε υψηλό νόημα που είχε αυτή η έννοια στα μάτια του κόσμου, ανοίγοντας το δρόμο σε ακροδεξιές απόψεις του τύπου «ίδιοι είναι οι δεξιοί και οι αριστεροί» κ.λπ.
Εμείς δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι είμαστε ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών και σε όποια συμφωνία οδηγεί σε μεγαλύτερη εξάρτηση των δύο χωρών από το ΝΑΤΟ σε ενίσχυσή του στην περιοχή, σε άνοδο των εθνικισμών στα Βαλκάνια, σε ανακατατάξεις συνόρων, όπως σαφώς μεθοδεύεται σε Μαυροβούνιο, Κόσοβο και ευρύτερα στα Βαλκάνια.
Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Επιδίωξη και των δυο λαών πρέπει να είναι η ειρηνική συνύπαρξη, η καλή γειτονία και η συνεργασία και όχι η συμμετοχή σε έναν οργανισμό που γεννά επεμβάσεις, πολέμους, εμφύλιες συρράξεις, επαναχάραξη συνόρων και προσφυγιά.
Οι κομμουνιστές, ιδιαίτερα σε συνθήκες δομικής κρίσης και ιμπεριαλιστικού πολέμου, σε συνθήκες μακροχρόνιων αντιλαϊκών πολιτικών που έχουν προσλάβει χαρακτηριστικά γενοκτονίας, που επιβάλλονται και ασκούνται με όρους εθνικής ταπείνωσης, οφείλουν να στρέφουν τα πατριωτικά αισθήματα της εργατικής τάξης και ευρύτερα των λαϊκών μαζών σε αντιιμπεριαλιστική και διεθνιστική κατεύθυνση, ανοίγοντας διμέτωπο αγώνα τόσο κατά του εθνικισμού, του σωβινισμού και του εκφασισμού, όσο και κατά του νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλιστικού κοσμοπολιτισμού, ξεσκεπάζοντας την υποκρισία τους και τη βαθύτερη ενότητά τους στη βάση των ταξικών συμφερόντων που εξυπηρετούν. Οφείλουν επίσης, να συνδέουν οργανικά τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα κατά του Ευρωατλαντικού άξονα με την προοπτική της αναγκαιότητας της σοσιαλιστικής επανάστασης και του κομμουνισμού.
Καλούμε τη νεολαία και το λαό:
- Να αγωνιστεί για την απαλλαγή από τα δεσμά του Ευρωατλαντικού Αμερικανο-ΝΑΤΟ-ικού ιμπεριαλιστικού άξονα, για πραγματική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία.
- Να απομονώσει και να καταδικάσει την πατριδοκαπηλία. Καμία ανοχή στον εθνικισμό, στο σοβινισμό, στο ρατσισμό, στην ξενοφοβία και το φασισμό.
- Να απορρίψει άκρως επικίνδυνες τακτικές και μεταμοντέρνα αστικά-μικροαστικά ιδεολογήματα-συνθήματα που επιδιώκουν να ταυτίσουν τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό -όπως το διαδεδομένο «όποιος κοιμάται πατριώτης ξυπνάει φασίστας»- γιατί αυτά ακριβώς εξυπηρετούν πρωτίστως τον αστικό κοσμοπολιτισμό του ιμπεριαλιστικού επιθετικού κεφαλαίου, ενισχύουν τη μεθοδευμένη από την άρχουσα τάξη σύγχυση προλεταριακού διεθνισμού-κοσμοπολιτισμού, και οδηγούν σημαντική μερίδα του κόσμου στην αγκαλιά των φασιστών, οι οποίοι βρίσκουν την ευκαιρία να χειραγωγούν μέσω της χυδαίας πατριδοκαπηλίας, μιας και η καθεστωτική «αριστερά» έχει απεμπολήσει κάθε έννοια και πρακτική οργανικής σύνδεσης αντιιμπεριαλιστικού πατριωτισμού και προλεταριακού διεθνισμού σε επαναστατική κατεύθυνση.
- Να αναπτύξει οργανωμένο και στενό δίκτυο διεθνιστικής αλληλεγγύης με όλους τους γειτονικούς λαούς και με τους λαούς όλου του κόσμου.
- Να διαφυλάξει την ειρήνη στην περιοχή.
Καθήκον μας ταυτόχρονα πατριωτικό, διεθνιστικό και ταξικό είναι να παλέψουμε διατρανώνοντας:
ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ
ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ Η ΕΕ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ-ΣΩΒΙΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΣΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΥΛΛΕΓΓΥΗ, ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ
ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου